|
|
||
 |
 |
Mijn kiezen komen door langzaam door. Kan ik eindelijk eens iets beter bijten. Als papa of mama mij op de gewone stoel zet, kan ik zelf net bij de tafel. Dan heb ik goed zicht op alles wat er gebeurt. Soms staat de stoel iets te ver weg. Ga ik zitten en probeer de tafel te pakken. Verlies is mijn evenwicht en val naar voren: met mijn neus op de tafelrand, vervolgens met mijn achterhoofd op de rand van de stoel. Dan beland ik op de grond, waarna papa of mama mij probeert te troosten... |
